Laatste chemo, laatste blog!

Gisteren, dinsdag 26 mei om 11:15, stond al een tijdje met hoofdletters in onze agenda's: Thom's laatste chemokuur! De kuur zelf verliep zoals vele andere kuren, maar deze was toch wel heel bijzonder. Na 2 jaar en 10 dagen is Thom klaar met zijn behandeling. Een moment waar we met z'n allen heel erg naar uitgekeken hebben. De komende tijd zullen regelmatig allerlei beelden en anekdotes aan ons voorbij vliegen en kijken we terug op een heel bijzondere periode. Een periode waarin we heel bijzondere mensen hebben leren kennen: Thom's oncoloog Dr. Bernd Granzen, zijn geweldige 'rechterhand' Sofie, kinderartsen, fantastisch verplegend personeel en dan hebben we het alleen nog maar over de mensen van het AZM. Ook daar buiten hebben we veel speciale momenten mee mogen maken met speciale mensen...familie, vrienden, super-juffen, meesters, klasgenoten, scouting, vrienden/bekenden van vrienden/familie, wild vreemden...te veel om op te noemen en met het risico dat we mensen per ongeluk gaan vergeten. Velen van jullie zien en spreken we de komende tijd vast nog een keertje, maar we willen via dit blog alles en iedereen bedanken die op welke manier dan ook Thom een warm hart heeft toegedragen in de afgelopen 2 jaar. Jullie steun was voor hem en ons onmisbaar en heeft bijgedragen om op het punt te komen waar we nu zijn. Over een paar weken is alweer de eerste controle en om kankervrij verklaard te worden zijn we weer een paar jaar verder. Het traject is dus nog niet helemaal ten einde, maar gisteren was een enorme mijlpaal.

En dan de hoofdpersoon in deze film: Thom Nolten! Een massief gouden Oscar voor de manier waarop hij zijn ziekte te lijf is gegaan. Alle behandelingen, onderzoeken, pijntjes, scans, in isolatie liggen, twijfels, bloedafnames, picu-opnames, onzekerheden, etc. Hij heeft het allemaal ondergaan met zijn rug recht en borst vooruit. Het woord 'trots' kan maar voor een deel weergeven hoe wij over hem denken. We hebben veel (ernstig) zieke kinderen in het ziekenhuis en daarbuiten voorbij zien komen. Thom vroeg dan vaak wat deze kinderen hadden en nadat hij uitleg had gekregen zei hij vaak:"dan ben ik blij dat ik leukemie heb. Ik ben er dadelijk weer vanaf als het goed is". Veel van dit soort uitspraken zullen ons altijd bijblijven en tekenen de manier waarop Thom met zijn ziekte om is gegaan. Hij heeft genoeg momenten gehad dat hij het allemaal niet meer zo zag zitten, maar deze maakten weer snel plaats voor de vele mooie en bijzondere momenten die hij mee heeft mogen maken. Hij blijft nog regelmatig zeggen dat hij daar zo dankbaar voor is...om een beroemd sportverslaggever te citeren:"Mag ik daar meer dan super-mega-trost op zijn? Ja, dat mag ik!" :)

De laatste chemokuur betekent ook dat dit de laatste update van Thom's blog zal zijn. Van hier uit nogmaals een enorm groot dank jullie wel voor jullie steun, maar vooral een bijzonder groot dank je wel aan Thom...dat we deel uit mogen maken van jouw leven. Je bent in vele opzichten een heel bijzondere jongen en we hopen dat we nog heel, heel lang van je mogen genieten!!!

Einde behandeling = bloemenkraal!

Groetjes van Thom!